Para min, a lírica en galego é imposible, ten que ser narrativa. Pero quen dixo que non hai narrativa en verso? Aquí vos deixo unha historia en galego: un romance, de rima asonante excepto nos dous últimos versos pares, e con versos octosílabos. Usei moi poucos recursos estilísticos, é moi moi fácil de entender. Aquí volo deixo:
Andando pola montaña
atopei un paxariño.
Leveite á casa e coideite
e vinte co teu vestido.
A verdade é que eras bela
e namoreime de ti
e coido que ti de min
polo teu belo sorrir.
Fómo-los dous á túa cas
Pedinlle a teu pai túa man
e aceptou a regañadentes.
E así fomos casar.
E tivemos moitos filllos,
e fomos moï felices.
Está é a historia de amor.
que acabamos con perdices.
martes, 4 de agosto de 2009
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario